Er was eens…

Er was eens een meisje met haar moeder. Beide hadden geen zin in de laatste dag van hun rondreis door Canada. Niet alleen omdat ze wisten dat dit hun laatste dag was, maar ook omdat ze zich niet konden voorstellen dat de planning van vandaag kon tippen aan de andere reisdagen…

Gelukkig hadden we het mis. Meer mis konden we het eigenlijk niet hebben, want vandaag was net een sprookje. Allereerst mochten we Butchart Gardens bekijken en omdat onze reusachtig goede reisleider Roel de dingetjes best strak regelt, waren we als een van de eerste toeristen in de tuinen van familie Butchart. Verschillende tuinen met de meest prachtige bloemen, planten en designs. Als hier stiekem elfjes rondhuppelden, zou dat ons niet verbazen.

Vervolgens door naar de veerboot, want we moesten toch echt weer naar het vasteland van Canada. Onze nieuwe vriend op de boot (een echte Canuck, zoals ze Canadezen hier noemen), noemde de overtocht een oceaan cruise. Hier had hij in principe gelijk in, want de overtocht was ontzettend mooi en we hebben zelfs twee zeehonden gezien! Was wel leuk ook om met deze man te praten, hij was met ons gaan kletsen omdat mama blijkbaar heel erg op zijn schoonzus lijkt. Hebben behoorlijk inzicht gekregen in het normale Canadese leven, wat onze ‘cruise’ wel extra leuk maakte.

Na onze sprookjesachtige overtocht naar het vasteland gingen we op weg naar Vancouver. Roel vertelde nog heel enthousiast dat we langs het kleine vissersplaatsje Stevenston zouden reiden, wat wij op dat moment toch echt minder interessant vonden. Dus wij lopen een stukje dat plaatsje in en wij zien daar opeens de kartonnen versie van Rumpelstiltsken (een personage uit de serie Once Upon a Time, waar wij beiden groot fan van zijn). Ik nog heel enthousiast op de foto ermee, maar wij vroegen ons inmiddels wel af waarom hier een levensgrote versie van een karakter uit een televisieserie stond. Toch even het schattige winkeltje in om het te gaan vragen…

In dit winkeltje, vol met souvenirs van Once Upon a Time, ontdekten wij dat dit stadje eigenlijk de set is van deze serie! Mama en ik (en Anita een reisgenootje) stonden bijna te springen! Dat bijna kan je voor mij trouwens wel weglaten hoor, ik stond letterlijk te springen. Bij het postkantoor een kaart gehaald waar opstond welke winkel wat was en wij langs al die bekende plekken. We hadden zowel een beetje mazzel als een beetje pech. Blijkbaar hadden ze gister net een filmdag gehad en hebben we helaas alle acteurs en actrices gemist. Wel was er nog wat te zien van het filmen; de boot van Captain Hook – The Jolly Roger – was nog te zien in de haven. Daar hebben we uiteraard ontzettend van genoten!

Over genoten gesproken, wij hopen dat jullie ontzettend hebben genoten van ons laatste verhaal. Morgen gaan we helaas toch echt weer naar huis…  

Nog een laatste maal Canadese groetjes,

Ans en Chris