Als je van beren leren kan, van slimme beren leren kan…

De morgen begonnen we wederom met een fantastisch ontbijt. Ditmaal wel met een foto als bewijs. Geen pancaces vandaag, maar wel wentelteefjes (liefelijk vertaald door onze gids naar flipbitches) dus wij waren er helemaal klaar voor!

Hoewel we om kwart voor negen gingen rijden, kwamen we om half negen aan bij Mount Robson, de hoogste berg van de Rockies. Nu denk je misschien dat wij een tijdmachine hebben, maar helaas. Wel zijn we de tijdsgrens weer overgereden dus vandaag hebben we een uurtje langer en zitten we weer 9 uur van jullie vandaan.

Bij Mount Robson zijn we met de groep op de foto geweest (wij krijgen de foto op een later tijdstip doorgestuurd), maar de meest spectaculaire activiteit van vandaag was onze tweede stop. Wij zijn namelijk met River Safari geweest. In een open boot waar ongeveer 12 mensen in passen de Blue River op; op zoek naar beren. Dit gebied noemen ze ‘tempered rainforest’ (gematigd regenwoud). Hierdoor zitten er heel veel muggen, dus misschien zijn we helemaal lek geprikt, maar door deze weersomstandigheden groeien er ook heel veel bessen. En waar bessen zijn, zijn beren!

Ik zal omschrijven hoe dat gaat. In de boot zit je met je reddingsvest en een regenjas (hadden we gelukkig niet nodig). Het vest zit zo hoog dat je moeite hebt met ademen en de spanning helpt hier ook niet echt bij. Als een havik tuur je de oevers af…en dan…een zwarte beer! Eerst zie je er eentje in de boom. Een slapend zwart blobje waar geen degelijke foto van te maken valt. Maar dan opeens, ongeveer 15 meter naar links – op de grond deze keer – verschijnt er een tweede! Een zwarte beer van ongeveer 3.5 jaar oud huppelt langs de waterkant. En dan, omdat deze beer nog niet fotogeniek genoeg was, gaat hij nog zwemmen ook! Hij steekt over naar het eiland in het midden en poseert daar ook nog prachtig voor de camera’s.

Dat zwemmen van de beer schijnt heel bijzonder te zijn. Beren doen dat alleen als ze denken dat er veel meer eten is aan de andere kant (in dit gebied minder waarschijnlijk) of als er een vruchtbaar vrouwtje is. Volgens onze gids was het de tweede reden, zeker omdat het paartijd is.

We zouden na de River Safari nog naar een waterval gaan, maar de weg daar naartoe was afgezet omdat er een te grote kans op bosbranden was. Dus zonder watervallen reden we door richting Sun Peaks. Op de weg naar ons hotel in de zonnige bergen merkten we wel dat het gebied brandgevoelig is. We hebben (op flinke afstand wel) flinke bosbranden gezien. Dat is best heftig. Zeker als je je beseft dat het de natuur zo’n honderd jaar kost om zich te herstellen. Dat was te zien aan een bosbrand gebied van 2004, waar wij vandaag ook doorheen gereden zijn. Alsof het gister afgebrand is.

Sun Peaks is wel een ontzettend schattig plaatsje, wat behoorlijk Duits/Oostrijks aandoet. Onze hotelkamer voelt ook meer Duits aan dan Canadees (laten we het gemoedelijk noemen), maar is wel heel schoon. Dus wij gaan lekker slapen en gaan morgen ontzettend lang rijden (helaas moeten we omrijden door de bosbranden op de oorspronkelijke route) naar Whistler.

Ans en Chris.

P.S. Als je dit leest ben je natuurlijk al hartstikke jarig, dus van harte gefeliciteerd Esther!